Het Grens-Maas gebied vanaf Maastricht tot Maasbracht heeft de laatste decennia een metamorfose ondergaan. Na enkele heftige overstromingen in de negentiger jaren van de vorige eeuw heeft men een plan bedacht ( en uitgevoerd) om de Maas bij hoogwater meer gecontroleerde ruimte te geven om zodoende overstromingen in de nabijgelegen dorpjes te voorkomen. Door het ontgraven van de grindlagen in de maasbedding en omgeving ontstond een verdienmodel. De ontgraving leverde door de verkoop van grind geld op, dat vervolgens werd gebruikt om het Grens-Maas project te financieren. Bovendien werd vooraf al bepaald hoe het gebied na het ontgraven moest worden heringericht. Het werd een uitgestrekt natuurgebied met diverse soorten grote grazers en heel veel ruimte voor vogels en andere diersoorten. De mens werd ook niet vergeten, want het gebied werd ook voor wandelaars en fietsers een ware attractie.

De Maas heeft twee heel verschillende gezichten: in de zomer tijdens langere droge periodes is het niet veel meer dan een kabbelend stroompje water, dat je zelfs lopend kunt oversteken op diverse plaatsen. Tijdens natte periodes (in het voorjaar bijvoorbeeld gecombineerd met smeltende sneeuw in de Ardennen) verandert de Maas in een woeste rivier.

Vanuit De Auw Fotsch is het gebied eenvoudig te bereiken met de fiets en voor de echte wandelaars zelfs te voet.